ادعایم نیست ؛من غریبم دوست
دست من گیری تحفه ای نیکوست
سینه می جوشد آتشی در دل
آشک سوزانم از خم ابروست
آنقدر سنگم شیشه می سازی
شیشه جانم همنشین اوست
بوته خارم خوارو بی بارم
غنچه کارم کاغذی بی بوست
مهربانی کن ابر باران زا
دشت تنهایم خانه آهوست
دیده محتاج دیدن رویت
روضه جنت گلشن گیسوست
عالمی مست جام ساقی گشت
طفل احساسم کودکی کم روست
شعر از یونس تقوی